Vieringencyclus: ‘Un temps pour rester debout’ (27 april, 4 en 11 mei 2025)

Wanneer je naar het nieuws kijkt of de krant leest, word je niet vrolijk…Wat een tijden zijn dit toch? Alles waar je in geloofde, op hoopte, lijkt precies op een hellend vlak naar beneden te tuimelen. Wie iets goeds wil doen voor een ander wordt al snel een ‘gutmensch’ genoemd en dit is meestal niet als een compliment bedoeld maar schamper en cynisch, vooral wanneer je iets doet in het segment van vluchtelingen, gevangenen….
“Er is veel moed nodig, om niet ontmoedigd te raken” (Goethe).

Insteek van de eerste viering (27 april):  Het zijn barre tijden voor vredeswerkers. De oorlog in Oekraïne gooit denkbeelden en strategieën van de vredesbeweging overhoop. „Ons werk is grotendeels kapotgemaakt”, zucht Paul Lansu, bestuurder van Pax Christi International en parochiepriester in Borgerhout. Een terugblik op veertig jaar vredeswerk nuanceert echter die bewering.

In de tweede viering (4 mei) leggen we het accent op een identiek verhaal van machteloosheid maar toch doorgaan, maar dan op micro-niveau, in een gezin, familie…

De derde viering (11 mei): “Dit ene weten wij en aan dit één houden wij ons vast in de duistere uren: er is een Woord dat eeuwiglijk zal duren, en wie ’t verstaat, die is niet meer alleen.”

Jef Schoenaerts: In tijden waarin iedereen het noorden kwijt raakt, spreekt de dichter over “wéten”, een woord dat diametraal ingaat tegen de onzekerheid, de onwetendheid. En in één zin geeft de dichter aan hoe uitgepuurd haar “weten” wel is: hoe duister ook haar leven, het kan geleefd worden door het houvast dat ze vindt in “…het Woord dat eeuwiglijk zal duren – het “Woord” met hoofdletter.