Twee keer in veertien dagen tijd: Eenzame uitvaart vanuit PCB Brugge

Vanuit de aalmoezeniersdienst in PCB Brugge ontving De Lier op 22 september 2018 volgend bericht:

Beste,

Ik heb vorige week donderdagavond in de ziekenboeg van de gevangenis van Brugge de ziekenzalving toegediend aan een man van 60 ‘Raymond’ die stervende was. Hij was op het moment van de ziekenzalving erg onrustig en angstig en is daarna in de nacht van donderdag op vrijdag overleden.
Blijkt dat hij geen familie/kennissen heeft (wel een dochter met wie hij geen contact meer had). Hij verblijft sinds 1997 in de gevangenis (was omwille van een terminale keelkanker onlangs overgebracht van Mons naar Brugge). Zijn identiteitskaart is zoek… Hoe eenzaam, hoe uitgerangeerd kan een mens zijn… Voorlopig ligt hij opgebaard bij een begrafenisondernemer hier in de buurt. Omdat er geen ‘verwanten’ zijn, is er enkel een korte ‘plechtigheid’ voorzien op het kerkhof. Als wij niets ondernemen vrees ik dat die ‘plechtigheid’ niets meer inhoudt dan de kist in de aarde laten zakken en zand er over. Ik zou het zinvol en een blijk van menselijk respect vinden als het ietsje meer zou zijn. 

Geertrui -namens de aalmoezeniersploeg van het PCB.

En op 30 september was er opnieuw een gelijkaardig bericht: 

Veel sneller dan gedacht is  verleden week in het PCB opnieuw een man gestorven. Hij was palliatief en kort geleden vanuit de gevangenis van Merksplas overgebracht naar de ziekenboeg in Brugge waar hij in de nacht van woensdag op donderdag is overleden. Fernand is zijn naam. Ook deze keer geen familie, geen kennissen die hem een waardig(e) afscheid(sviering) wilden of konden  geven. Vandaar ook nu, met schroom maar ondertussen in de overtuiging dat we er zelfs met een handjevol mensen iets zinvols en deugddoends kunnen van maken,  de vraag wie zich op dinsdagmorgen 2 oktober van 9u30 tot 10u00 kan vrijmaken om voor Fernand op het kerkhof van Sint-Andries enkele gekende liederen ten afscheid te zingen, een gebed uit te spreken en een bloemetje op zijn kist te leggen.

Geertrui -namens de aalmoezeniersploeg van het PCB.

Op elk van die uitnodigingen zijn een ongeveer vijfentwintig mensen af gekomen…
We spraken, zowel voor Raymond als voor Fernand dit gebed uit ten afscheid:

Goede God,

Jij die voor ons als een vader én een moeder bent,
Jij weet wat in mensen omgaat
aan hoop en twijfel, aan onmacht en onbegrip, spijt- & schuldgevoel,
aan verdriet en pijn, maar ook aan dankbaarheid.
Jij peilt ons denken en schat ieder woord naar waarheid.
Jij begrijpt wat onzegbaar en onuitgesproken is.
Jij toetst ons hart en jij bent groter dan ons hart, over elk van ons waak jij.
Jij hebt ons beloofd dat geen enkel mensenkind verloren gaat,
dat niemand valt of hij valt in uw handen.
Kom deze belofte dan ook na met Raymond / met Fernand. Amen

Raymond / Fernand, nu je je oude zwakke gebroken lichaam hebt afgelegd wensen en zingen we je een behouden overtocht toe. Moge niet het kwade, maar het goede dat je hebt gedaan je begeleiden naar goed wijd land dat elk van ons is toegezegd.
A-dieu, God zegene en beware je…

Geert Dedecker – vrijwilliger-aalmoezenier in de gevangenis PCB van Brugge