Nav de corona-maatregelen kan de gemeenschap tijdelijk niet meer samen komen in de vertrouwde Minnewaterkapel. Er werd beslist om over te stappen naar een huisliturgie. Elke abonnee op de nieuwsbrief krijgt de link doorgestuurd met de teksten en de muziek voor de volgende viering.
Op zondag om 10u30 of op een ander moment dat je past kan wie wil van thuis uit met deze insteek aan de slag, in de wetenschap dat de rest van de gemeenschap met haar of hem verbonden is.
Praktisch:
- Een kleine waarschuwing vooraf: zet je volumeknop in het begin niet te luid om niet verrast te worden!
- Hoe gebruik ik dit?
- je kunt op de tablet of de PC scrollen door de tekst die je hieronder vindt. De muziek staat op de juiste plaats waar je hem nodig hebt.
- Als je het makkelijker vindt om de tekst af te printen, die kun je in makkelijk af te drukken vorm vinden onder deze link (9 bladzijden). Er staat aangegeven waar welke muziek wordt gebruikt (zie hieronder).
————–
————–
OPENINGSGEBED
Naar U sta ik op in de morgen,
Ik zoek Uw aangezicht
Ik vind U in mezelf en in de medemens
De medemens, de enige ware vindplaats waar de zaden geplant zijn om te groeien en te bloeien op de weg die Jezus ons is voorgegaan. Die weg moeten we niet alleen gaan.
Er is de medemens, van wie we dankbaar ontvangen, en met wie we ruimhartig delen.
Naar U sta ik op in de morgen: Red ons, heb ons lief!
————–
KRUISTEKEN
We zijn hier aanwezig in de naam van hij die is: “Vader, zoon en Heilige Geest” Amen.
————–
LIED
‘Uit uw hemel zonder grenzen’ – Floris van der Putt – liedboek 245
Uit uw hemel zonder grenzen
komt Gij tastend aan het licht,
met een naam en een gezicht
even weerloos als wij mensen.
Als een kind zijt Gij gekomen,
als een schaduw die verblindt,
onnaspeurbaar als de wind
die voorbijgaat in de bomen.
Als een vuur zijt Gij verschenen,
als een ster gaat Gij ons voor,
in den vreemde wijst uw spoor,
in de dood zijt Gij verdwenen.
als een bron zijt Gij begraven,
als een mens in de woestijn.
Zal er ooit een ander zijn,
Ooit nog vrede hier op aarde?
Als een woord zijt Gij gegeven,
als een nacht van hoop en vrees,
als een pijn die ons geneest,
als een nieuw begin van leven.
————–
STILTEMOMENT
Laten we het stil maken om “hier en nu” aanwezig te kunnen zijn….en luisteren naar de stilte buiten ons en in onszelf.
————–
LEZING uit het evangelie van Marcus 9: 2-10
Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee een hoge berg op, waar ze helemaal alleen waren. Voor hun ogen veranderde hij van gedaante, zijn kleren gingen helder wit glanzen, zo wit als geen enkele wolwasser op aarde voor elkaar zou kunnen krijgen. Toen verscheen Elia aan hen, samen met Mozes, en ze spraken met Jezus. Petrus nam het woord en zei tegen Jezus: ‘Rabbi, het is goed dat wij hier zijn; laten we drie tenten opslaan, een voor u, een voor Mozes en een voor Elia’. Hij wist niet goed wat hij moest zeggen, want ze waren door schrik overweldigd. Toen viel de schaduw van een wolk over hen, en uit de wolk klonk een stem: ‘Dit is mijn geliefde zoon, luister naar hem!’ Ze keken om zich heen en zagen opeens niemand meer, behalve Jezus die nog bij hen stond.
Toen ze de berg afdaalden, zei hij tegen hen dat ze aan niemand mochten vertellen wat ze hadden gezien voordat de Mensenzoon uit de dood zou zijn opgestaan. Ze namen zijn woorden ter harte, maar vroegen zich onder elkaar wel af wat hij bedoelde met deze opstanding uit de dood.
————–
OVERWEGING
Dit verhaal van de gedaanteverwisseling van Jezus lijkt mij een belangrijk verhaal uit het evangelie. Maar hoe moeten we het verstaan? Wat doen we ermee?
We kunnen de tekst natuurlijk “letterlijk” interpreteren (wat door veel gelovigen ook gedaan wordt). Dit betekent eigenlijk een soort doorbraak van “het bovennatuurlijke” in “het natuurlijke”. Een protestants dominee vergelijkt het met de “bijna-dood-ervaringen” van een aantal gelovigen uit zijn gemeente. En er zijn inderdaad een aantal parallellen te trekken: de aanwezigheid van een lichtwezen (hier de kleren van Jezus die helder wit glanzen); communicatie met de doden (hier Mozes en Elia); de voorschouw (de aankondiging van de dood en de opstanding); de schroom om erover te vertellen (hier het verbod om er niets over te zeggen). Persoonlijk geloof ik niet zo in een gescheiden “bovennatuurlijke” en “natuurlijke” wereld. Ik denk veeleer dat de werkelijkheid “één” is. Dat we met ons brein en zintuigen (die geëvolueerd zijn op aarde) deze hele werkelijkheid niet volledig kunnen capteren, lijkt me dan weer wel aannemelijk. Dit doet me een beetje denken aan de in Engeland beroemde Larry, de kat van Downing Street 10, die met haar kattenbrein geen benul heeft van wat er zich in de mensenwereld van haar baasje afspeelt (Larry kon het wel goed vinden met Barack Obama die voor hem een speelgoedmuis meebracht – leuk toch).
Laten we de letterlijke interpretatie voor wat ze is. Wat kunnen we dan wel met dit verhaal?
Eerst en vooral speelt het zich af op een berg (de Tabor, alhoewel Marcus de berg niet vernoemt). Dit ligt in de lijn van de oudtestamentische verhalen waar de ontmoeting met God vaak op een berg gebeurt. Het beklimmen van een berg leidt vaak tot een perspectiefwisseling.
Uit het verhaal blijkt wel dat het een ervaring moet geweest zijn die een diepe indruk heeft gemaakt. Een soort religieuze top- of piekervaring. Een ervaring die aan de menselijke taal ontsnapt. Op de berg Tabor beseften de leerlingen waarschijnlijk voor het eerst wie Jezus werkelijk was. In Jezus was het goddelijke altijd zichtbaar. Zijn leerlingen konden het alleen niet zien. Maar nu herkenden ze het. De vraag kan inderdaad gesteld worden op wie het accent ligt. Op Jezus die van gedaante verandert of op de leerlingen die hem nu in een ander perspectief zien? Naargelang de vertaling liggen de accenten wat anders (of kan men ze anders interpreteren).
Thomas van Aquino, de grote leermeester van de Westerse kerk, had kort voor zijn dood in de kerk van Vosa Nova een diepe mystieke ervaring. Hij vertelde dit aan een vriend, maar vroeg hem hierover aan niemand iets te vertellen (cfr. de bovenvermelde schroom). Hij zei: “Alles wat ik geschreven heb, lijkt stro in vergelijking met wat ik gezien heb en wat me is geopenbaard”. De christelijke mystiek noemt dit ervaringsniveau “het Christusbewustzijn” (Dit is mijn geliefde zoon, luister naar hem). Deze ervaringen zijn transformerend voor diegenen die haar beleven.
Belangrijk in het verhaal is dat men van de berg terug naar beneden gaat. Jezus daalt van de berg der verlichting af in het hele concrete leven. Hij gaat naar Jeruzalem, waar hij gevangen genomen en om het leven gebracht zal worden.
In “zen” zegt men dat de weg eindigt op het marktplein (of in het “centraal station zoals iemand anders het verwoordde); d.w.z. in het leven van alledag waarin dan een grotere sensibiliteit, meer onvoorwaardelijke liefde en sociale verantwoordelijkheid doorschemert (de gedaanteverwisseling laten doorwerken in de realiteit).
De reden waarom dit verhaal in het begin van de veertigdagentijd wordt geplaatst is wellicht de aankondiging van de opstanding met Pasen) . In de orthodoxe kerken wordt dit verhaal herdacht en gevierd in de maand augustus. Men spreekt daar van een zomer-Pasen.
Heb ik ooit zo’n ervaring gehad? Misschien ooit eentje die een klein beetje in de buurt kan komen. “Je weet dus niet waarover je spreekt” zal je dan misschien opmerken. Inderdaad. Het is geen “weten”, veeleer “weetjes” uit diverse boeken over mystiek (Christelijk en niet-Christelijk) die ik gelezen heb, maar waarmee ik wel kan sympathiseren en die mijn geloof hebben gevoed.
Misschien heeft iemand er iets aan…….zo niet, pech gehad……morgen schijnt de zon.
Groeten
André
————–
LIED
‘Deze woorden’ – Tom Löwenthal – liedboek 516
Deze woorden aan jou opgedragen
hier en heden prent ze in je hart,
berg ze in het binnenste van je ziel,
leer ze aan je kinderen. Herhaal ze
thuis en onderweg, waar je ook bent
als je slapen gaat en als je opstaat
deze woorden aan jou toevertrouwd.
Bind ze als een teken aan je hand,
draag ze om je voorhoofd als een snoer
ter gedachtenis, vlak op je ogen
Grif ze in de stijlen van je deur
Schrijf ze in de palmen van je hand.
Dat vermeerderen je levensdagen
en de jaren van je zoons en dochters.
Dat je bloeien zult en niet verwelken,
bomen aan de bron. Hoor Israël.
————–
WIJN EN BROOD
Mogelijkheid tot schenken van wijn (delen van vreugde) en breken van brood (delen van verdriet)
Dit moet helaas in kleine kring gebeuren – of zelfs “alleen”. Laten we de hoop niet opgeven en verlangend uitzien naar de tijd dat we weer als gemeenschap samen kunnen vieren en delen.
————–
TAFELGEBED
‘Sacrament van hoop’ – Antoine Oomen – liedboek 674
Zoudt Gij ooit mij beschamen?
Zend uw licht en uw trouw.
Doe mij gaan op uw weg.
Gezegend Gij die eeuwig hier nu zijt.
Jezus uw gerechte indachtig
delen wij dit brood en deze beker
sacrament van hoop dat niets onmogelijk is bij u
en zingen om een nieuwe aarde.
Doe mij gaan op uw weg.
Zend uw licht en uw trouw.
Zoudt Gij ooit mij beschamen?
Amen. Kome wat komt.
————–
ONZE VADER
Bidden wij nu samen het oeroude Christelijke gebed dat Jezus zelf ons geleerd heeft.
————–
VREDESWENS
‘Vrede voor jou’ – Tom Löwenthal – liedboek 944
Laten wij ‘vrede’ wensen:
voor de wereld,
voor alle mensen in onze Liergemeenschap,
voor de mensen met wie wij willen (of moeten) samenleven.
voor onszelf; dat er vrede is in ons.
Dat wij te-vrede-n zouden kunnen zijn.
————–
DELEN VAN HET BROOD EN DE WIJN
————–
VOORBEDEN
‘Keer U om’ – Antoine Oomen – liedboek 214
Keer U om naar ons toe –
Keer ons toe naar elkaar.
————–
SLOTOVERWEGING
Wij zijn zonen en dochters van God. Alles wat bestaat is kind van God. Alles is manifestatie van de oerwerkelijkheid die Jezus ‘Vader’ noemde. Dat wij het daar moeilijk mee hebben, ligt aan ons oppervlakkig voorstellingsvermogen. Iedereen kan zeggen: “Ik ben zoon (of dochter) van God”. Zo zeggen wij christenen: “Wij zijn kinderen van God”. Terecht: wij zijn uit God geboren.
uit: Williges Jäger: Eeuwigheid in het Nu. Woorden voor elke dag. Uitgeverij Asoka 2005
————–
SLOTLIED
‘Die mij droeg’ – Tom Löwenthal – liedboek 239
Die mij droeg op adelaarsvleugels
die mij hebt geworpen in de ruimte
en als ik krijsend viel mij ondervangen
met uw wieken en weer opgegooid
totdat ik vliegen kon op
eigen kracht, op eigen kracht.
————–
Met dank aan
- André Nuytemans voor deze huisliturgie
- Lieve Boone voor de muzikale ondersteuning
- Patrick Delanoeye voor de website
————–
Via deze link is het mogelijk opmerkingen te bezorgen over deze en vorige viering(en).
————–